Orpg|| Lauren & Tessa

Christabella Maria Martinez

Ik geef hetzelfde rare bloed over als elke keer met die bloedneuzen.
Met een vies gezicht kijk ik weg en trek door, ik leun even tegen de muur aan en haal even diep adem.
Ik kijk op naar de deur.. Er zat een slot op, als ik nou gewoon de deur op slot zou doen dan zouden ze me niet mee terug kunnen nemen naar de dokter dacht ik sluw.
Ik steek mijn hand uit naar het slot maar kom er net niet bij, ik probeer het nog een keer maar een hevige pijnscheut schiet door me heen.
Ik kruip kreunend in elkaar op de grond.

Alice April Anderson

"Nee!" schreeuw ik uit en spartel nog harder tegen. "Zo kan ik niet werken, he. Ik ga naar het andere meisje kijken." zegt de dokter. Hij loopt naar boven. Ik ruk mij los uit Enrique zijn greep en kruip naar de andere kant van de zetel. Ik grijp naar mijn buik en kramp in elkaar.

Enrique Emanuel Salvador

Ik kijk bezorgd naar Alice "Alice het is alleen voor je eigen bestwil, hij gaat niets geks doen. Waarom wil je niet dat hij je onderzoekt ? Je bent echt ziek en hij kan er misschien wat aan doen" zeg ik dan tegen haar.
Austin was inmiddels achter de dokter aan gelopen om boven bij Bella te kijken of zij wel meewerkte.. Waarschijnlijk ook niet.

Austin Miller

Ik doe de deur van de badkamer open zonder kloppen. "Bella, je laat je gewoon onderzoeken." zeg ik met een serieuze ondertoon. De dokter komt binnen. "Ik ben het beu dat jullie zo ziek als een hond zijn en weigeren onderzocht te worden. Jullie lijden nu voor niets, dat weet je toch?" voeg ik er nog aan toe.

Christabella Maria Martinez

Ik probeer mezelf overeind te sleuren, ik had nogsteeds wat steken.
Boos kijk ik Austin aan "ik had ook gewoon mijn thee kunnen drinken en zijn gaan slapen zonder die man zijn tijd te verdoen " zeg ik dan zuchtend.
Ik zak weer half op de grond "als iemand me even overeind zou kunnen helpen.." Zeg ik dan kijkend naar beide.
Austin helpt me wat overeind "ze heeft best wel wat pit voor iemand die ziek is" hoor ik de dokter zacht zeggen, ik kijk hem verwijtend aan.
Ik zucht "oke als jij het dan zo graag wil zal ik het laten onderzoeken, maar laat Alice met rust die heeft toch hetzelfde als ik" geef ik dan maar toe, ze zouden toch niets boeiends kunnen vinden en waarschijnlijk toe moeten geven aan dat het een voedselvergiftiging of iets was.

Alice April Anderson

"Ik zei: ik wil geen dokter." Ik geef Enrique een boze blik en kijk dan weg. Ik moet hoe dan ook dit geheim bewaren, ik moet nu wel even doen alsof ik boos ben... Ik kan niet anders... "Als het zo zit..." mompelt Enrique nog en loopt weg. Ik zucht en een gevoel van spijt overwelmt mij. Ik laat mij terug neerploffen op het kussen en trek mijn benen weer op.

Enrique Emanuel Salvador

Ik loop de keuken in en zucht eventjes, ik wrijf even wat over mijn slapen.
Ik had niet zo boos op Alice moeten reageren, ik had beloofd er geen dokter bij te halen.. Maar ik was nogsteeds wat opgefokt door die journalisten en reacties van sommige mensen.
Nogmaals zucht ik even, ik pak wat water voor mezelf en neem een slokje.. Ik hoopte maar dat Austin meer geluk had.

Austin Miller

"Hmm.. Zwart bloed, flauwvallen, duizeligheid, buikpijn,... Dat zijn allemaal tekenen van een maagbloeding of het lichaam is tegen een stof die ze niet kent aan het werken. Ik zou jullie graag meenemen naar het ziekenhuis voor bloedafnames en jullie daar in de gaten houden." zegt de dokter. Ik kijk hem even aan. Blijkbaar een dokter die weet wat hij doet, dat is toch al iets positief...

Christabella Maria Martinez

"Het ziekenhuis ?!" Roep ik met grote ogen "ik ga echt niet naar het ziekenhuis toe, een maagbloeding lijkt me sterk bij twee mensen in het zelfde huis tegelijk " zeg ik dan.
"Het is waarschijnlijk gewoon die stof waar u het over heeft, ik voelde me al iets beter toen ik hiervoor gewoon rustig aan deed " ik kijk even met een vuile blik naar Austin.
Hij kijkt even weg, ik kijk de dokter diep en indringend aan " rusten zal wel genoeg zijn, dan verlaat de stof vanzelf wel ons lichaam " zeg ik dan.
De man kijkt me wat gehypnotiseerd aan en knippert dan met zijn ogen "ja jullie moeten even goed rusten, mochten de klachten verslechteren bel dan wel nog even " zegt de dokter dan.
Ik knik, dit zou ons even de tijd geven iets te beteren of misschien wel helemaal en zo niet iets te vinden waardoor we beter werden.
'Alice, de dokter zal zo weg gaan.. We moeten rust houden.. Of nouja laat ik het zo zeggen ik heb wat uitstel voor ons geregeld dat we er zelf wat aan kunnen doen' zeg ik dan in gedachte.
" ik zal gaan nu, drink in ieder geval genoeg water en neem genoeg rust " zegt de dokter dan, ik knik.
Dan verlaat hij de kamer, zodra de deur achter hem dicht is kijk ik Austin weer vuil aan die even niet weet waar hij moet kijken, ik sla mijn armen over elkaar heen en trek een wenkbrauw op.
"Je weet toch wel dat je nu heel erg bij mij in het krijt staat " zeg ik dan tegen Austin.

Alice April Anderson

Als ik de deur hoor dichtvallen zucht ik nog een laatste keer. Ik probeer lichtjes overeind te komen met de nodige steken en pijn. Voorzichtig loop ik naar de keuken toe en laat mij daar op de grond neer ploffen. "Het spijt me." zeg ik terwijl ik naar de grond kijk.

Enrique Emanuel Salvador

Verschrikt kijk ik op "Alice je hoort in bed te blijven" zeg ik dan, ik help haar weer overeind en lijd haar weer terug naar de woonkamer om haar op de bank te helpen.
"En jij hoeft geen sorry te zeggen, mijn reactie was een beetje overdreven " zeg ik dan, ik stop Alice even toe onder de deken.
"Probeer wat te gaan slapen" zeg ik dan met een kleine glimlach.

Austin Miller

"Als je me al zo vies aankijkt als ik bezorgd om jullie ben..." Ik schud mijn hoofd en loop langs Bella naar de woonkamer, zonder haar aan te kijken.
Ik plof neer op het luchtbed en zie dat Alice en Enrique vreemd opkijken. "Enrique, breng jij Bella maar naar beneden, ik ga slapen." zeg ik nog en stop mij onder het deken. Ik sluit mijn ogen.

Christabella Maria Martinez

Ik zucht eventjes, opeens verschijnt Enrique in mijn kamer ik kijk op.
'' Ik moest je naar beneden halen van Austin, hij lijkt best weel een beetje boos '' zegt hij dan.
'' Waarschijnlijk eerder teleurgesteld.. maar ik snap het gewoon niet, ja ik snap dat jullie je zorgen maken maar we vragen uitdrukkelijk aan jullie om er geen dokter bij te halen omdat het met rust wel over gaat en wat doen jullie.. achter om ons rug toch een dokter er bij halen en hij zei al precies wat ik dacht gewoon uitrusten '' zeg ik dan.
Ik leun wat verder achteruit tegen het bed aan om me wat stabiel te houden.
Enrique helpt me van het bed af en neemt me mee naar beneden, waar hij me weer op de bank legt, Alice was gelukkig inmiddels al in slaap gevallen.
Enrique loopt naar zijn luchtbed toe en gaat dan ook liggen.
Ik draai me naar het plafond toe en staar er even naar, uiteindelijk belandt ik in een rusteloze slaap.

Een nare droom speelt op en ik schiet overeind, ik word behoorlijk draaierig door het overeind schieten en moet me goed vasthouden om niet van de bank af te vallen.
De misselijkheid speelt weer op door de draaierigheid, de tranen schieten in mijn ogen.. wat was dit een naar gevoel.
Ik draai mezelf voorzichtig iets om en leg mijn hand op de schouder van Austin die naast mij op het luchtbed ligt te slapen '' Austin ? '' fluister ik dan met een trillerig stemmetje, er loopt even een traan over mijn wang.
'' Austin ? '' fluister ik nogmaals.

Alice April Anderson

Ik word wakker door wat gefluister. Ik draai mij om en zie Bella Austin proberen wakker maken door aan zijn schouder te duwen, maar het lukt haar niet.
Een gevoel van dorst wordt steeds erger. Ik sta voorzichtig op en baan mij een weg door de luchtbedden. Ik loop naar de keuken en pak een glas water. Ik voel mij toch eigenlijk al wat beter... Ik ga aan tafel zitten en slurp wat van mijn water.

Enrique Emanuel Salvador

*slaapt*

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Hoe kon hij toch zo diep slapen ? Alice was nu helaas al weggelopen.
Ik haal even diep adem om proberen de misselijkheid terug te dringen, ik schud Austin ietsjes harder heen en weer "Austin ?" Zeg ik dan ook iets harder.
Ik krijg weer een pijnsteek in mijn hoofd, ik leg mijn handen tegen mijn hoofd aan en klem mijn tanden wat op elkaar.

Alice April Anderson

Plots verschijnt Lydia naast mij, ik schrik mij rot. "Lydia!" roep ik zacht uit. "Alice, volgens een expert zijn de helingskrachten van een shapeshifter sterk genoeg om dit serum te verdrijven. En rara... Jij bent zo iemand!" zegt ze zacht. Ze ziet er enthousiast uit. Ik was nog veel te zwak voor dit te doen, maar ik moet dit doen. "Als je Bella en mij tegelijk geneest, zou het je normaal minder kracht kosten omdat je dan energie uit ons beiden kan putten." zegt ze nog zacht erachter. 'Bella, kom hier!' hoor ik Lydia in mijn gedachten zeggen.
Na een poosje komt Bella helemaal trillend de keuken in. Ze gaat naast ons zitten. "Normaal zou ik jullie kunnen genezen..." zeg ik zacht twijfelachtig. Ik leg mijn hand op hun armen en concentreer mij. De warmte vloeit uit mijn handen en blijft vermeerderen.
Na enkele seconden snak ik naar adem en word ik helemaal duizelig. "Alice, het werkt!" zegt Lydia enthousiast. Ik begin helemaal te trillen en neem nog een laatste hap naar adem voor ik met een bonk op de grond val.

Enrique Emanuel Salvador

Ik schrik op van een bonk "waarom laat je haar dit doen, dit kon nog helemaal niet !" Hoor ik iemand vaag roepen.
Ik sta op en loop naar de keuken toe, waar ik Alice op de grond zie liggen en Bella haar overeind zie helpen.
"Wat is er gebeurd ?" Vraag ik dan verbaasd, Bella schrikt op "uh Alice was hier heen gelopen om water te pakken maar dat koste kennelijk nog iets te veel kracht" antwoord ze er op.
Ik loop op hun af en til Alice op om weer met haar naar de bank te lopen "als ze me nou wakker had gemaakt.." Zeg ik dan " moet ik jou nog meenemen aan mijn arm ?" Vraag ik dan aan Bella.
Ze schud haar hoofd " ik blijf even hier ik kan toch niet zo goed slapen " antwoord ze dan, ik knik en loop met Alice weer terug naar de woonkamer.

Austin Miller

Ik word half wakker en kijk even op. Ik rek mij uit en knipper dan enkele keren, opdat ik beter zou kunnen zien. Enrique legt Alice in de zetel, ik trek even een wenkbrauw op. "Lydia!" roept Alice plots en schiet recht. Ik kijk haar even vreemd aan. "Lydia? Jouw vriendin?" vraag ik verbaasd. Ze kijkt mij verward aan. "Huh? Wat? Is dit een droom? Waar is Bella? Ik moet ze genezen, ik..." Alice hapt naar adem. "What the fuck."

Christabella Maria Martinez

Alice had wel wat geholpen gelukkig, nog iets wankelend sta ik op en loop naar de woonkamer als ik Alice hoor roepen.
"Ik ben hier Alice, ga maar weer slapen.. Je hebt een nare droom gehad waarschijnlijk " zeg ik dan tegen Alice, ik kijk haar aan 'Lydia is weg, Enrique kwam binnen je was flauwgevallen het kost nog te veel kracht' denk ik dan in gedachte.
Alice laat zich weer iets onderuit zakken.
Ik keer me om en verlies bijna mijn evenwicht, snel hervind ik het weer en loop terug naar de keuken waar ik op een stoel aan de eettafel ga zitten.
Ik kijk naar buiten en frommel wat met mijn handen terwijl ik denk aan de droom die ik net had.. Of nouja droom.

Alice April Anderson

Ik ga terug liggen en kijk naar Enrique. "In het vervolg maak je me wakker als je iets nodig hebt, he." zegt Enrique dan nog. "Je bent mijn slaafje niet." mompel ik en trek het deken over mijn hoofs.

Enrique Emanuel Salvador

"Niet ?" Antwoord ik dan plagerig op Alice.
Ik ga ook nog even op mijn luchtbed liggen, ik sla mijn deken wat om me heen.

Austin Miller

Alice gooit een kussen naar Enrique zijn hoofd. "Zal het gaan ja!" zegt Alice al lachend. Ik plof weer neer op mijn luchtbed en sluit mijn ogen.

Christabella Maria Martinez

Ik zucht even en sta dan op, zachtjes loop ik naar buiten toe.
Half wankelend nogsteeds loop ik het strand op, ik blijf vrij dicht bij de villa.
Ik laat me op de grond zakken en ga dan in een kleermakerszit zitten, ik kijk naar het water en de sterren in de lucht die het water aan lijken te raken.

Alice April Anderson

Enrique lijkt inmiddels alweer in slaap te zijn gevallen. Ik kom voorzichtig overeind en baan mij een weg tussen de luchtbedden. Plots voel ik iets aan mijn been, ik schrik, maar weet nog net een gil te onderdrukken. Ik zie Enrique mijn been vastgrijpen. "Enrique?" fluister ik. Geen reactie... Ik begin wat te duizelen. Voorzichtig probeer ik mij los te trekken, maar de greep is te stevig. Ik laat mij stilletjes neerploffen zodat ik zit. Ik probeer zijn hand los te maken, maar dat lukt ook niet. "Enrique?" zeg ik nogmaals zacht. Ik zucht en leg mijn hoofd op de grond. Zit ik hier lekker...

Enrique Emanuel Salvador

Ik droomde weer over de kelder waar ik in opgesloten was en de persoon die me daar vasthield, ik wist nogsteeds niet wie het was.
Opeens schrik ik bezweet overeind, ik kijk even om me heen.
Dan zie ik Alice zitten "is alles goed ?" Vraag ik dan bezorgd aan haar.

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Na een klein tijdje sta ik op als ik het wat koud begin te krijgen, ik sla het zand wat van me af.
Opeens krijg ik het gevoel dat er iemand naar me kijkt, ik kijk om me heen maar zie helemaal niemand.
Zo snel als ik kan met de wiebeligheid die ik nog steeds heb loop ik terug naar de villa toe en ga naar binnen toe.

Alice April Anderson

"Je had me vastgegrepen." mompel ik. Hij kijkt naar mijn been en laat mij dan los. Ik sta op en plof terug in de zetel neer. "Wat heb je misschien nodig?" vraagt Enrique. "Niks." zeg ik nog en stop mij dan onder het deken. "Je ziet er wat bezweet uit, nachtmerrie gehad?" vraag ik.
Bella komt binnengelopen, ik kijk even naar haar op en kijk dan weer naar Enrique.